Quebo, BTS czy... może coś całkiem innego?

Jako że pierwsza połowa obfitującego w różne nieprzewidziane wydarzenia 2020 roku jest już
bardzo blisko końca, postanowiłem zrobić podsumowanie albumów muzycznych wydanych
w tym czasie, które szczególnie zapadły mi w pamięć. Starałem się skupić na bardziej alternatywnych, nieco mniej znanych wydawnictwach (z jednym wyraźnym wyjątkiem, ale o tym na końcu), dlatego nie znalazły się tu albumy takich twórców jak Don Toliver, BTS czy (z naszego polskiego podwórka) Quebonafide, które również mi się podobały. W każdym razie zapraszam do czytania :)

Coals - Docusoap, gatunek: dream pop, indie, ambient

Drugi studyjny album śląskiego duetu Coals jest wydawnictwem dość eksperymentalnym, 

a jednocześnie przystępnym w odbiorze. Napisane w

całości po angielsku (poza bonusowym plum)

utwory, prezentują swoją jakością światowy poziom

zarówno kompozycyjny, jak i wykonawczo-

produkcyjny. Pomimo spójnej całości, słychać w

nich bardzo różnorodne wpływy - od klasycznego,

rozmytego dream popu kojarzącego się choćby z

Cocteau Twins, przez cloud rap, vaporwave, lo-fi

oraz alternatywną elektronikę, aż do

pobrzmiewającego gdzieś w tle echa folku, który

był jedną z głównych inspiracji dla ich

debiutanckiego albumu - Tamagotchi z 2017 roku.

Coals połączyli te wszystkie składniki ze swoim

własnym, oryginalnym stylem, przez co

otrzymaliśmy płytę bardzo nostalgiczną,

rozmarzoną, a niekiedy niepokojącą, lecz w

ogólnym rozrachunku brzmiącą jednak relaksująco

i spokojnie.

wybrane utwory: pearls, sleepwalker, ufo, sugar

Ozzy Osbourne - Ordinary man, gatunek: hard rock, metal

Najnowszy solowy projekt legendy heavy metalu,

wydany po długiej przerwie od poprzedniego

(Scream z 2010 roku) udowadnia, że jego autor

nawet w wieku 71 lat potrafi stworzyć album

nieustępujący jego dotychczasowej dyskografii, a

nawet przewyższający jej niektóre punkty.

Muzyka sama w sobie nie jest wyjątkowo

odkrywcza - poza nowocześniejszą produkcją

przypomina wcześniejsze dokonania Ozzy’ego -

ale zaskakiwać mogą goście, których wokalista

Black Sabbath zaprosił na płytę: wokalnie

udzielili się tu Elton John, Post Malone i Travis

Scott, a za warstwę instrumentalną odpowiadają

m.in. Slash i Duff McKagan z Guns ’n’ Roses,

Chad Smith z Red Hot Chili Peppers, Tom

Morello z Rage Against The Machine oraz

Charlie Puth. Z kilkoma bardziej energicznymi,

ciężkimi utworami (np. Straight To Hell), ale

także sporą ilością melodyjnych ballad jest to

album nie tylko dla miłośników gatunku.

wybrane utwory: Goodbye, Ordinary Man,

Under The Graveyard, Take What You Want

Yung Lean - Starz

Yung Lean - Starz, gatunek: alternatywny hip-hop, cloud rap, art pop

Yung Lean to dwudziestotrzyletni szwedzki raper 

i wokalista, który zdobył popularność w 2013 roku 

z powodu swojej unikalnej (szczególnie wtedy)

stylistyki, na którą składały się estetyka inspirowana

popkulturą lat ’90 i ’00, futurystyczne brzmienie

podkładów i absurdalne teksty przekazane sennym,

nieobecnym głosem. Po paru latach Lean dojrzał jako

artysta - słychać to na jego dwóch poprzednich

wydawnictwach (Stranger i Poison Ivy), 

a szczególnie na najnowszym - Starz. Album

charakteryzuje się psychodeliczną, ambientową 

i przesterowaną produkcją oraz „roztrzęsionym” 

i zniekształconym efektami wokalem. Na płycie

pojawiają się zarówno mocne, trapowe utwory 

(np. Violence, Hellraiser), spokojniejsze kompozycje

przypominające poboczny projekt Håstada - Jonatan

Leandoer96 (m.in. Starz, Put Me In A Spell), jak 

i piosenki nie pasujące do żadnej z tych kategorii, jak

Boylife in EU czy Dance In The Dark. Muzyka zawarta

na Starz może nie być łatwa w odbiorze dla osób,

które nie miały wcześniej kontaktu z twórczością

Jonatana, ale warto dać temu albumowi szansę.

wybrane utwory: Boylife in EU, Violence, Starz, Sunset Sunrise