Co robić, gdy już nie wiemy co robić?

Podczas okresu kwarantanny nuda dopada nas z łatwością. Coraz trudniej jest znaleźć coś
zajmującego, coś w co możemy przelać to, co czujemy w tym przytłaczającym czasie.

Każdy stara się wymyślić coś, czym można się zająć, w moim przypadku nie było zresztą inaczej. Przez pierwsze dwa tygodnie nie opuszczałem łóżka, moim celem stało się niewychodzenie spod kołdry. Jakby nie patrzeć, było to bardzo przyjemne, ale zacząłem w końcu odczuwać efekty tej czynności.

No i właśnie po tych dwóch tygodniach zacząłem szukać czegoś ciekawszego. Zaczęło się od pieczenia, muszę przyznać, że bardzo fajna czynność, bo, po pierwsze, czas szybko zlatuje, a po
drugie, no to halo, miałem co jeść. I wszystko byłoby super, gdyby nie to, że po paru dniach takiej
zabawy piekarnik odmówił współpracy topiąc gniazdko.

Następnie przyszła kolej na strzelanie z łuku, który kupiłem przez Internet dwa lata temu. Miało być fajnie, ale strzały pogubiłem po paru godzinach.

I w tym momencie przypomniałem sobie, że ej, bo ja w sumie jestem na humanie, można by ogarnąć coś z tym związanego. Na początku kulawo, ale zacząłem pisać. Mimo, że większość tego co naskrobałem wylądowała w koszu, to samo pisanie, nawet nie biorąc pod uwagę efektu, sprawiało mi frajdę. Napomknąłem o tym mojemu znajomemu, który zajmuje się tym dużo dłużej. Widziałem kilka jego wierszy i muszę przyznać, że, bez dwóch zdań, dużo mi do niego brakuje.

Parę dni później wyżej wymieniony kolega powiedział mi, że założył coś w stylu wydawnictwa, że mają już parę osób i jeśli chcę, mogę do nich dołączyć. Odpowiedź była jedna, oczywiście zgodziłem się i teraz resztę kwarantanny zamierzam spędzić pisząc coś, co wrzucimy na stronkę. Dopiero zaczynamy, ale idzie nieźle.
Byłoby zresztą super, gdyby nasza 'kariera' rozwinęła się troszkę szybciej, więc korzystając z okazji, zapraszam na nasz profil Pisma Kruche na FB, oraz do obserwacji na IG @pismakruche.
Z góry dziękujemy ;)